Kasvet Şiiri - Esat Susam

Nasıl olurdu bilmiyorum
Biz kolay atılırdık yabana.
Gecelerin o canlı izleri
Siliniverirdi birden.

Eve o yorgun dönüşlerimiz,
Geriye dönüp bakışlara bırakırdı kendini.
Aslında arkada kalana sırtını dönen
Bizmişiz gibi görünürdü hep,
Yolcu edilişimizin sessizliğindendi bu.

Vedalara maruz kalışımızın ukdesine
Hiçbir merhaba teselli olamazdı.
Hiç geleni olmayan bir durakta
Hep yolcu eder, yolcu edilirdik sonra.

İstesek kirletemezdik yudumlarımızla ama
Gider başka ellerde işlerdi kadehler,
En kötü günlerin böyle olacağı sanılarak.
Sonra yine pis tarafı bize kalırdı,
Masaya dökülmüş anıları toparlamanın.

Yavaş bir akşamın üstümüze çöküşünü
Beraber karşılamaktan daha hüzünlüydü,
O akşamın sabahına beraber uyanmamak.
Çünkü bize yine kapı görünürdü,
Tekrar başa sarmak için bu rezil günü.