insan buna da alışırmış
yokluğunu güneşin doğup batması gibi
akşam ve pazar hüzünleriyle öpmeyi düşünmek ellerini
sevmek serçeleri uzaktan uzaktan
insan yanmayı da öğrenirmiş
son sözlerine hazırlanmak gibi
güzel günleride olurmuş insanın
gençliğin kendisi değil de
özlemek gibi gençliğini
yazıp yazıp da
saklanan şiirler gibi
veremli sabahlarımın sönmeyen güneş saçlısı sensin sennn
kaşlarını kaldırıp da şöyle bir bakmandır ömrümün en güzel özeti
yüreğime indirmek istiyorsan söyle
ben bu değilim de
bakışlarımın özeti sadece aptal bir ayrılık de hadi söyle
kopayım o an tüm sabah yağmurlarından
güneş doğmasın yüzüme okşamasın sırtımı
göz kırpışlarım varsın olsun lime lime
vurayım kafamı yerden yere de
hayra yormayayım kuşların gün ışığını
sevdalı bekleyişini
Kağan İşçenKayıt Tarihi : 23.5.2007 20:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!