Kasırga yürekli Şiiri - Burhan Güler

bana ne oldu böğle?
ben eskiden
ne yağmur,ne fırtına dinlemezdim
seni gördüğüm gün
bir mum alevi gibi
titredi her yanım
usulca bakakaldım
başım ellerimin arasında
öğlece seyre dalmıştım
sen ise,güneşe hasret
gün ışığı dökülüyordu yüzünden
kuytusunda büyüyen gül misali
gülerdin
saçlarında mini minacık papatyalar
gözlerimi alıp götürürdün
karanlıkta kalırdım bir an
kimdin,neydin bir fikrim yoktu
bir kere kapılıvermiştim
güzeliğinin seyrine
beynimin içinde
kronikleşmiş bir ur gibi
alıp götürüyordun
beni benden
yediğim yemekte,içtiğim suda
tabağıma,bardağıma
ve
duvardaki halıya
nakış,nakış
seni işliyordum
en olmadık yerde
aklımı karıştırırdın
ne mümkün
görmemek,hisetmemek seni
incecik parmaklarında aşkla tüten
bir cigara gibi
okşamak
ateşinle yüreğimi
bana ne oldu?
beni sana bu denli bağlayan ne?
benki eskiden
ne yağmur dinlerdim
nede fırtına
olsa,olsa kasırga derim buna
beni enkazımdan sarsıp,savuran.
kasıga yürekli dostadır sitemim.

(istanbul/2002)