Gayrı bu canım yanmıyor.
Küllenmiş ateş misali,
yaram kabuk tuttuğu an,
alışkanlık, kaşıyorum.
Ama şimdi kanamıyor...
Yaram kapanmış değildi,
ne de bu acım tükenmiş…
Velhasıl kanamıyorsa,
tek gerçek vardır ortada:
yaralar değil bilesin
damarımda kan kurudu…
Ve kanayan yüreğimde,
o yaram kangren oldu…
Kanım oldun yaşamımda.
Kadınım değil…
Kayıt Tarihi : 24.11.2010 21:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!