Kasımpatı Şiiri - Faik Tozoğlu

Karda açan beyaz çiçek gibi
Körpecik baharımda
Kalbime girdin
Benim umutlarımı
Bahar yağmurlarına nikahladın.
Sarhoşluğun en güzelini
Tattırıverdin tazecik düşlerime,
Öylesine bağladın ki kendine,
Birdaha ayrılamazcasına pırangaladın......

...Ve birgün mevsim yaz a dönüştü,
Birdenbire yazgülüm oldun.
Güneş gibi kızgın kumlarla ısıttın dünyamı.
Hatıralarımızı sevda fırınlarında pişirttin.
Feleklere karşı gelip,
İsyan ettin mevsimlere,
Öylece kalacak sandın düşlerimiz........

....Kabullenmeyeceğimiz bir anda güz geliverdi,
Dahaürkek bir güz çiçeğimdin.
Yapraklarındaki yorgunluk,
Kanatlarındaki körpelik,
Yüzündeki masumluk,
Herhaliyle isyankardı.
Artık bitmesin diyordun sevda şarkıları,
Artık yazılmasın diyordun senda şiirleri.
Arzudolu dudaklarınla,
Son öpücüklerini,
Bitirmemezcesine konduruyordun ihtirasla.....

....Bu çırpınışların nekadar sürebilirdi,
Nekadar dayanabilirdin sonbahar rüzgarlarına,
Nekadar gizleyebilirdin şakaklarındaki akları...
.
.....Gel benim KASIMPATIM ol.
Hazanımın yalnızlığında bana açıl,
Senin gözyaşların donuk,
Sen ihtiraslara dayanırsın,
Sen fırtınalardan korkmazsın,
Sen sevdaçiçeğimsin beni ısıtırsın,
Sen sondurağım, KASIMPATIMSIN

24.11.1993