Dorukların Sessiz Çığlığı -4-

...
Geçtik su ile dağın, birleştiği yerlerden
Islanmıştı libaslar, akıtılan terlerden

Aşıp ufak tepeyi, son Çinigöl’ü bulduk
O gün dağları geçen, iki muzaffer kulduk

Zirveden gördüğümüz, kampa gelince durduk
Misafiriz diyerek, selam verip oturduk

Katran odunu yanmış, kırmızı köz olmuştu
Biz oturur oturmaz,bardağa çay dolmuştu

Bu ateş ve demli çay, gerçek “ Ateş Pahası”
Misafir için vardı, ikramların dahası

Geç kalmamış doğmuştu, yine güzelim mehtap
Şimdi artık gözlerim, yıldızlarla muhatap

Çok güzel bir akşamdı, ıssız dağın başında
Buradakilerin hepsi, kırkla elli yaşında

Yemekten sonra sürdü, sohbetler hikayeler
Güzellikler görmekti, aslında tüm gayeler

Çadırlara çekildi, herkes dinlenmek için
Bedenimde uyku yok, bilmem bu efkar niçin

Gök kubbenin altında, yıldızlarla baş başa
Kurulan o hayaller, keşke çıkmasa boşa

Yıldızlardan bazısı, birden bire kayıyor
Bu müstesna gecede, gözüm yıldız sayıyor

Samanyolu yay gibi, dağdan dağa gerildi
Yıldızlar elmas olup, tohum gibi serildi

Yedikardeş yanında, durur Kutup Yıldızı
Sarı yıldız her gece, gök kubbenin yalnızı

Ülker doğup yükseldi, Terazi’den az önce
Şafak sökecek dedim, o yıldızı görünce

Yar kokusu geliyor, seherde esen yelden
Aşk şarkısı düşmedi, gece boyunca dilden

Alacakaranlıkta, uyandırdım rehberi
Hiç uyumadığımdan, yoktu onun haberi

Yıldızlarla baş başa, geçen geceden sonra
Hazin hazin sızladı, içimdeki o yara

İspirto rengi dağlar, hafif sisle kaplandı
Yar hasreti ok olup, yüreğime saplandı

Alıp götürseler de, beni burdan ufuklar
Hatıramdan hiç çıkmaz,bu muhteşem doruklar

Güneşle yola çıktık, çantaları sırtlanıp
Tersakan’ı bulmuştuk, zahmetlere katlanıp
...