Kasımlar Şiiri - İlhan Koruyucu

KASIMLAR

Yine Kasımlar gün sancısıdır
Dudaklarımı ısırıyorum günlerdir
Soğuktan diz bağcıklarım çözülmüşken
Cesaretini cahillikten almış zavallı insanlar
Sanki selamsız bandosuyla yürüyen merdiven

Bir karanlığa bakıyorum
Bir de karanlığın içinde yüzenleri
İşlerine geldiğince kurmuşlar düzenleri
Ellerini ovuşturmuş duruyor yürek sancılarım
Devriyeler kol geziyor bom boş sokaklar
Yokluğun çaresizliğin içinde aykırı anlam arama

Doğruluk erdem göğün hangi katına çekilmiş
Sözün senet olduğu günleri çoktan unuttuk
Yalnızlık zavallı bedenlerle ruhları çevrelemiş
Zamanın acımasız çarkında öğütülmüş insanlık
Herkesin doğruları da kendine şimdilik

Günü unuttuk sanki sevincin yerine havada kol geziyor hüzün
Sevdaya aşka uzaktan bakar olsak da yalnızlık yüzün
Adaletin bir kefesinde dünya diğerinde insanla aşk
Gün nelere gebe nerden doğacak bakalım şavk
Güz biterken ay giderken özlemlere vurulmuş bozkırım
Aylardan Kasım yine aklımda sen ölmedin yaşıyorsun

İlhan Koruyucu