Kasımın hüznü Şiiri - Kamile Kaynak

Kasım hüzün ayı'dır.
Ayrılık, acı, gözyaşına ev sahipliği yapandır.

Kasım kışın başlangıcıdır.
Sogugun, ayazın bedenine değmesidir.
En çokta yalnızların yüreğini üşütendir.

Kasım yalnızların ayı'dır.
Gitmelerle, kaybetmelerle bilinir.
Sonbaharın son demleridir.
Kahvenin her tonu.
Dalından sıkılan yaprağın sığındığı bahanedir.
Gidenin dönmediği, gelenin ise ellerinin boş kalmasıdır.

Kasım, gözümdeki yaş, içimdeki sızı,
gülmeyen yüzümdür.
Sana gelemeyişim, senin benden vazgeçişindir.
Hayallerimin, umutlarımın hırsızıdır.
Yüreğimin orta yerinde kor gibi yanan ateştir.

Kasım, ruhsuz bir beni aralığa uğurlamaktır.
Senin benden ayrılışındır.
Benden ayrılışın.
Şimdi bu ayrılığın sebebi kasım mı?
Beni terkeden senin mi?
Yoksa bu satırları yazan ellerin mi?
Söyle kimi suçlayım...