Kasımda Unutulmuş Sesler Şiiri - Seyrani ...

bir rüzgâr esti kokunu taşıyarak,
tenimde gezindi solgun bir yaprak
ey kasım, hangi çileyi çektin de
bana kalan hüzün bu kadar ağır olmalı?

zamana asılı gölgem çözüldü,
çınar altında kuruyan niyetimle;
bir eflatun ötüşte sustu hevesim,
kimseler duymadı, kırıldı içimdeki dal.

gün boyu yürüdüm,
her düşen yaprakla biraz daha eksildim;
bir gülüş, belki bir nefes diye
dipsiz kuyulara ses verdim.

paltonun cebinde unutulmuş yağmur,
adıma yazılmış bir sükûnetti;
gözlerin, uzak bir vadi gibi
içimde hep doldu kaldı.

gece çöktü;
pencereye bir sis vurdu önce,
sonra kendimi duymaz oldum
kendi içimin yankısından.

bir sokak lambası titredi tepemde,
ışığı kırık bir anıya çarpar gibi;
adıma düşen her gölge
senden kalan karanlığa benziyordu.

ellerim üşüdü,
yalnızlık en çok parmak uçlarına vururmuş;
bir sıcaklık aradım,
rüzgârın bile sakındığı köşelerde.

ve toprak,
ilk duasını göğe savururken,
ben seni tuttum içimde
tutunamadığım her şeyle birlikte.
S.GÖL