Kasım ve sen Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir yaprak dökümüdür Kasım, yüreğimde sen,
Her soluk, bir nefeslik ayrılık, bilirim.
Gözlerin yağmur kokusu, saçlarında hüzün,
Gizlice dökülürken geceden, seni izlerim.

Her sabah doğarken, karanlık gökyüzünde,
Bir yıldız kayar, dileğim yine sen olursun.
Bilir misin, Kasım hep seni anımsatır bana,
Rüzgârı saçlarımda, dokunuşuyla durursun.

Bir üşüyüş sarar, sokakları boydan boya,
Gözlerim seni arar, ıslak kaldırımlarda.
Soğuk gecelerde bir umut olur dudakların,
Isıtır içimi, alev alır kasvetli Kasım’da.

Ve yağmur yağar, yüreğime dökülür usulca,
Toprak gibi özlerim seni, kokun sarar her yanımı.
Gözlerimin köşesinde bir damla daha bekler,
Kasım’da gidişin, yalnız kalır adın dudaklarımda.