Kasim Pansiyon Şiiri - Seyfi Karaca

Sari safran
Beyaz kap
Gümüs mandal…
Vazodaydi ben esiginden ciktigimda sonbaharin
Legende cayda banyosunu boyasini yikanirken hanimelleri
Bedeninden boyuna kostak kiran kadinin
Dokunmus parmaklarin degip ürperdigi her mühürde ask izi
Her yerde cagirinca dönülmez bir yolun
Marsipanlari gibi dili dudagi seker eden aynadan öte evin
Bir damlsi dahi deva
Uzanmis krem rengindeki kücük ilmeklere aska bagli sevismelerin
Havalanmis kirlangic hevesli penceresinden
Kiremitin altindaki güvercinleri görürdüm hep
Keskin kokulu sürgün seyirler icindeydi ve bazan sirf bu yüzden
Sehpalar zeminler tavanlar duvarlar sirf bu yüzden
Tahtindan topraga düsüp inen tüm güzellikler gibi
Izleri kaybolmus yollarda sahibi belirsiz izdiraba mahsur
Sinirlarini zorluyarak yatak yorgan darmadaginik eskici güz
Ve lokkum gibi kadin
Hatirasi ekim kasimlarda pansiyon

Kasim/ 2007