Kasım Kaplan Şiirleri - Şair Kasım Kaplan

İnsanı pişirir de yakmaz dert ile cefa
İnsan ömründen çalar arsız zevk ile sefa.
İnsanı insan eden çok özellik var ama
Üstün insan vasfıdır, dosta düşmana vefa.
Kasım KAPLAN

Bir çocuk
Rengi uçuk
Kapısının önünde
Annesi pencerede
Perdeyi aralamış
Ufka hayale dalmış

Kaç yol oldu memleketimden ayrıyım,
Bir ömürlük yıllar girdi araya.
Derman yok ki dizlerimde varıyım,
Ömür bitti dönemedim sılaya.

Uyamadım havasına suyuna,

Bakıp o aynaya gördüm kendimi
Nefsi emarenin etkisindeyim
Buldum üç dünyada kendi kendimi
Ama çözemedim neresindeydim.

Nefsin esiriyim, kalp gözüm ama

Herkes versin el ele
Yaşasın güle güle
Kardeşlik türküleri
Söylensin dilden dile

İyi ve kötü günde

Türk çocuğu sana benden nasihat
Hiç durma ülkene çalış ha çalış
Sen tembel yatarsan yüz vermez hayat
Güneş doğdu artık başladı yarış

Yarış yavrucuğum kendinle yarış,

Atatürk ömür boyu başı dimdik yaşamış,
Vatan için yürümüş, geçmiş mal ve canından.
Kudretini alarak, Türk’ün asil kanından,
Kendisini yurduna, milletine adamış.

İlim mürşidi oldu, yol gösterdi millete,

Çocukların hakları,
Sevilip korunmaktır.
Belki bilmez çokları,
Güzel barındırmaktır.

Dünyada ki her çocuk,

Aslanlar, Yiğitlerim;
Zorla güzellik olmaz, bayrağı elletmeyin
Hak etmeyen caniye o şerefi vermeyin.
Eli kanlı ağzı pis, şerefsiz hainlere
Albayrağı öptürüp kumaşı kirletmeyin.

Ey sarı saç, mavi gözlü,
Büyüleyen güzel sözlü,
Övünürüz biz seninle,
Çelik yürek, cevher özlü.
*
Senin ile olduk devlet,