Kasım Ayazı Şiiri - Canan Akpınar

Ne gri ne ağır bulutlar var gökyüzünde
Ve nasıl bir yağmur…
Dipsiz bir kuyu sessizliğinde yürürken
Kendi sokağına yabancılaşır mı insan
Niye yayılır bu acı gülümseme yüzüne
Hangi mahzenin açılmaz kapısıdır bu
Zamansız gelince ihanetler …
Gün ışığı değmemiş gibi hiç gözlerine
Kapatma öylesine
Görmezsen görülmeyeceğini sanıpta
Aldanma…
Kasım ayazı asılı işte yüzünde
Sen
Sarı, kahve boyadığın kayıp sözcüklerini ara
Bir tane bile bırakma
Ben
zulamda sakladığım maviye çalan sözcüklerimi
Ödünç veririm sana
Hadi çöz içindeki bulutların düğmelerini
Bırak dökülsün yağmurlar
Sen çocuklar gibi saklan saçak altlarında
Tanırım, tanırlar seni…

Kaçışı yok
Bir rüzgar gibi sessizlik çarparken yüzüne
Kapama gözlerini…
Bırak damla damla dökülürken düşlerin
Yaksın yüreğine sızan gülüşlerini
Üzülme
Ben adını sayıklayarak yudumlarken yokluğunu
Sana gecenin en koyu mavisinden umutlar taşırım
Yıldızlara astığım en güzel gülüşlerimle üstelik
Şimdi sen
Gecenin en uygunsuz vakitlerinde
Duy…
Hasretinde kaldığın
En güzel gülüşlerimi

Düş…
Zihnime düştüğün gibi
Varlığımda saklı yokluğuma
Düş…

Kanarken sevdan
Ah et…
Uçurum kıyılarında emanet ettiğin hasretine…
Bir de
Avuçlarından düşürdüğün umutlarına…

Dost kaleme teşekkürlerimle..

Hatıra defterini, daha yeni kapladım
İnan ki yokluğunda,özleminle hopladım
Bu gün ki umutları,yarın için topladım
Hasretinden armağan,en güzel gülüşleri

İbrahim Kurt