Düşüncelerimin ağırlığından
bedenim elifini yitirdi.
Bir vav hali; sancılı, gebe..
bir his kaybı; kronik…
Devrilmeye namzet omzularım varmış (!)
kimin küfesi sırtımdaki?
Yaşadıklarımız biraz mı, alıştım mı?
Yaşadıklarımız ve yaşamadıklarımızın yorgunluğu unutturuyor şimdilerde yaşamayı.
Sahi sözüm mü vardı hayata,
kim hatırladı kim hatırlardı varsa da?
Kayıt Tarihi : 23.4.2025 15:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!