seni anarken bir sancı vurur böğrüme
musallaya bırakılmış kimsesiz ölü gibi üşürüm.
çatlamış mısralardan kan sızarken mermere
sensiz kerelerimi bölüşürüm besmelesiz aminlerle.
böğürtlen kokulu sessizlikler dilimi vururken
geçirdiğim çilenin rengi siner saçıma sakalıma.
gül kokulu yokluğunun hoyratlığını kuşlar çığırırken
dünya suyuyla yıkanmış hüzün süzer göğün gözünden.
ellerim iki yanda dağ çiçeği, günahsız, bembeyaz...
adına kestiğim sözlere kasemim olsun
hep seni
hep seni zikrettim
hep seni sevdim
güneşin konuşmaya başladığı saatlerde.
Kayıt Tarihi : 10.1.2023 23:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Özlem saatlerinde yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!