Kaşar Peyniri Şiiri - Ömer Baycan 3

Biz bilmeyiz bu alemi,
Aklımızda pek bir şeye ermez.
Karşımıza dikseler cümle alimi
Bizim dilimize tercüman gerekmez.

Önce ölçer, biçer, tartarız,
Aşama aşama insanlığımızı da yaparız,
Lakin belli bir sabır ile yaşarız,
Gülüşümüz acziyet sanılıyorsa,
Sevgimiz mecburiyet sayılıyorsa,
Bırak sandalları, yelkenleri, gemileri,
Vallahi tüm limanları yakarız,

Şu asi gönlümüze bir kez şimşek çaktırmasınlar,
Geriye gök gürültüsü gibi öfkemiz kalır.
Bulut oldum zannederek yüksekte durmasınlar,
En huzurlu anlarında felaketimiz kapılara dayanır.

Kimsenin eti budu boncuktan değil,
Dizip önümüze şurada dur, buradan gel diyemezler.
Dönüyorsa dünya keramet kancıktan değil.
Tövbe edip, kitabı yutsalar kefen giyemezler.

Kuruldu ise şurada bir kahvaltı sofrası,
Her bir nimete hakkını vermek gerek,
Nasıl ki yeşil zeytine adı söyleniyorsa,
Kaşara da kaşar diyebilmek gerek.

Öyle ya; zeytindir gözler,
Bal dır dudaklar,
Elma dır al al yanaklar,
Lakin kaşardır yürekler.

Aklınca görmez üstündeki küfü,
Bende peynirim demekle beyaz mıdır?
Burnu görmüş ise çoktan Kaf’ı.
O burnu kırmak vacip mi, farz mıdır?

Şairiz elbet acıdan besleniriz,
Tatlıyı dizelere dökmeye hacet yoktur.
Kahpeliğe ayrı bir keskindir kalemimiz.
Doğruya kıldan inceyiz, eğriye geçit yoktur.
Ömer BAYCAN 19.12.2024