Kasabın Bıçağını Yalayan Öküz

Memleketin birinde bir cahil öküz vardı,
Kasabın bıçağını iştah ile yalardı.
Ahırında beslenir görüşü, ufku dardı,
Önden yemi yedikçe ardından gaz salardı.

Kendinden başkasını düşünmek huyu yoktu,
Sürüsünün içinde eşit bir payı yoktu.
Hafızası fakirdi, on sözcük sayı yoktu,
Arada böğürerek hülyalara dalardı.

Kasap izin verirdi ahırda yatmasına,
Öküz gururlanırdı bokunu atmasına.
Bir kalbur saman için bağlıydı batmasına,
İpi biraz uzasa ayağına dolardı.

Özgürlük nedir diye aklından geçirmedi,
Ahırdan dışarıya gözünü kaçırmadı.
Naturası icabı süt falan içirmedi,
O geviş getirdikçe kasap bıçak bilerdi.

Etinden, derisinden başka değeri yoktu,
Mal olduğu için de elbette karnı toktu.
Kasap ona her zaman maldır gözüyle baktı,
Biraz bilinç olsaydı elbet bundan yılardı.

Kasap eleştirilse öfkelenip çıldırdı,
Onurlu ol diyene boynuzuyla saldırdı.
Onu mal bilenlere ne küstü ne aldırdı,
Dünyada güvendiği boynundaki yulardı.

İsterim ki öküzler tatlı söz dile gelse,
Akla düşman olmasa gülerek selam alsa;
Kasapları tanıyıp düşmanı dostu bilse,
Nevzat onu o zaman sevgi ile sulardı.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat