Kaş Çat...Dik Dur...Kaldırma Bu Şakayı...

Esnedikçe bir yerlerim üşüdü
Bu yamacın sıcaklığı
Vurmadı hiçbir zaman yüzüme
Kar kürümez oldu çingeneler bu kaldırımda
Ben bahara koşarken üzerime buzlar düştü

Düşlerimde çenelerim sancıdı
Ve her gece penceremde
Hırlıyor kedim.
Yamalarım dayanmama izin vermiyor
Tepelerin serinliği kaldırıyor toprağı.

Tiksindim bu yamacın gözelerinden
Nereye gideceksen benide götür beni...
Dişlerimin arasında bilmecelerim
Gölgen olur serin tutarım serin...

Istakayı sertçe vur... böğrüme ıstakayı
Düşür maskelerini şu yamaç zarlarının
Pörsümüş saçları serpiştir rüzgarlara
Kaş çat...dik dur...kaldırma bu şakayı...