Yaz geldiği zaman favori meyvelerimizden birisidir karpuz, hanımın, benim ve çocukların... Sudur büyük bir bölümü karpuzun. Şeker hastalığı olanlara pek de tavsiye etmezler... Çok fazla yeyip de yattınız mı gece çok tuvalete kalkarsınız... Ah bir de şu çekirdekleri olmasa... Ama ne yaparsınız gülü seven dikenine katlanır, o kadar kusur kadı kızında da olur... Ağza verdiği lezzet her şeye değer...
O gün de eve irice bir karpuz alıp gelmiştim. Sevmeye severim de karpuzu, sadece yemesini, kesmesine karışmam, elimi bile sürmem, böyle olunca da hanım beni tembellikle suçlarken lafını da yapıştırır ''Armut piş ağzıma düş, biz keselim sen ye.'' der.
O gün nasıl olduysa kimseler karpuzu kesmeye yanaşmıyordu bir türlü... Hanım bana dönerek ''Hadi Ahmet beni yanılt bu gün de karpuzu sen kesiver.'' Ben de o sırada kitap okuyorum, gazete de makalelere göz gezdiriyorum. Ne yalan atsam ki şimdi? ''Ya hatun bileğim sakat, ben keserdim ama zevkle, işte öyle durumlar var.'' Sizce hanım yer mi bu numarayı? ''Demin iyi idi birden mi sakatlandı bileğin?'' Yemeyecek gibi öfff! ''Aslan oğlum bir karpuz keser ki canavar o canavar.'' Oğlanın kulağında kulaklık hem müzik dinleyip hem de ders çalışmaktadır... Dürtelim biraz... Kulaklığını çıkartır ''Oğluuuum cum şu karpuzu bir kessen nasıl olur?'' mırın ve kırınlar hemen uçarak ağızdan dışarı çıkarlar. ''Ya baba görüyorsun ders çalışıyorum, sınavım var.'' Ehemmmm kem küm' ''Anladık oğlum benim de sınavım var ben hiç mırın ve kırın etmiyorum.'' Şaşırır oğlan ''Senin ne sınavın olacak sen öğrenci misin ki?'' Ne sıksam şimdi ben buna?'' Evet okulda okumuyorum ama ben de hayat okulunun öğrencisiyim yavrum. Hayat da büyük bir sınav zaten''
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta