Karname Şiiri - Yağmur Damlası

Şimdi sen uyuyorsun muhtemeldir
Ki bu saatte bütün alem bunu bilir
Bir ben kalırım gece ile vefakar
Sevgilisine bağlı bir de uzaklarda yıldızlar
Kar yanığı yüzümde hüzün
Kırışmış alnımda çizgi çizgi yıllar
Ve ayna gibi hayal gibi karşımda hep yüzün
Uzar sonra uzadıkça yollar
Matem havası var yüreğimde
Ha geldi ölüm ha gelecek bekliyorum
Bir haber ki kıvranır Azrail pençesinde
Ah babam yaşıyor musun öldün mü bilemiyorum
Şu son günler de tam uyku haram bana
Geceyi üçe böldüm ilk yarısında
Dünü düşünüyorum hüzünde yanı başımda
İkinci yarıda duman duman sigara
Ve gözlerimde yağmur olup akıyorsun son anımda
Rüya bende habercisidir bilinmezlerin
Günden önce karanlıklardan gelir sesin
Bazen öyle karışır ki bende gün ile gece
Uyandım mı uykuda mıyım bilmem hangisi gerçekse
Ankara’da kar yağıyor ve ben hasreti yazıyorum
Öyle uzaktasın ki sesimi duymuyorsun
Kendime dönüp dönüpte haykırıyorum
Kar mı yoksa yüreğime sen mi yağıyorsun