“yorgan küçüldü çektim dizimi karnıma
pişmanlık yok dönüp de bakmadım ardıma
*
kulak asma terleten temmuz sıcağına
yalnızlar hep üşür gel sokul kucağıma
*
varsın belki uzaklarda bir yerlerde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta