an zamana yenik düştüğü vakit
kayıplar kanarcasına nasılsız kazanımların ulu ağacından topladığın zahıri meyvalar kadarsın sızlasa da her yanın
sakındığın kimi zaman korkuyla alışmayacak
dallar arası kaybolurken
yaşam tam da zehrolurken
yendine daha kaç kere ereyim derken en derinden gelen sesleri işitmeye yeltendiğin an
inine girilen çokça benden geçkin seslerin
ektiğin biz tohumları yeşerecek
esen yelin intizamını zaman zaman ansızın yitiren en bereketli yağmurlara gebe bulutların
bulunca adeta taşa toprağa şayet varsa tanrına nazikçe çelimsiz ellerini nihayet göğe kaldırıp kala kalmak akmak akvareller değmişçesine ruhuna rengarenk sevinmek az biraz huşuyla çokça saçılan umutlarını toplarcasına coşkuyla
güneşe doğurup senden geriye ne kaldıysa serden geçmeye
yeltendiğin anı yaşama arzusunu nümayişsiz hissetmek
mekansız yükselmek göğe
kanatlarınla zamanı kanatırcasına
Kayıt Tarihi : 27.3.2020 03:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bunlar üç kardeş
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!