İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Evet.
Bilmek zorunda değiliz hiç bir şeyi
Ve hiç bir şey bilmek zorunda değil bizi.
Biz koca dünya tekerinde birer çomaktan öte
Kendi tekerimize takılı çakıl taşıyız belki.
karmaşa burdan başlıyor aslında....
Evet.
Birazdan kalkacak bendeki tren
Çuf çuf etmeyecek bu kez o tren modern
Uzun uzun tünellerden geçecek
Her birinin sonunda ışığı farklı görecek
O ışıkların birinde aydınlık
Bizi ya bir başka diyara götürecek
Ya da bu görmeyen gözü kör edecek
ve karanlığa giden yolda burada sona eriyor...tebrikler...işte asıl karmaşada karanlıkta başlıyor...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta