Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Evet.
Bilmek zorunda değiliz hiç bir şeyi
Ve hiç bir şey bilmek zorunda değil bizi.
Biz koca dünya tekerinde birer çomaktan öte
Kendi tekerimize takılı çakıl taşıyız belki.
karmaşa burdan başlıyor aslında....
Evet.
Birazdan kalkacak bendeki tren
Çuf çuf etmeyecek bu kez o tren modern
Uzun uzun tünellerden geçecek
Her birinin sonunda ışığı farklı görecek
O ışıkların birinde aydınlık
Bizi ya bir başka diyara götürecek
Ya da bu görmeyen gözü kör edecek
ve karanlığa giden yolda burada sona eriyor...tebrikler...işte asıl karmaşada karanlıkta başlıyor...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta