Karmaşa Şiiri - Veysel Kılıç

Bir karmaşa var hayata
Düzensiz bir düzen var
Genç ihtiyarlar koşarken düşüyor
Yanık kokuyor her yer sanki birileri yanmış veyahut yakılmış
Soluk çiçekler var bahcemde kitaplığımda son sayfasız romanlar
Mutlu sonu unutmuş
Bir karmaşa var hayata
Şeritler yamuk çekilmiş kaldırımlarda ayak izleri
Karaya çalıyor insan yüzleri
Ve bütün bu karmaşanın içinde düzen kuran insanlar, insan ezerek çıkmışlar merdivenleri
Kalmamış kimsenin bahçesi gülü
Boş kalabalıklar la dolmuş meydanlar
Kalabalıklar da kaybolmuş çocuklar
Duvarda puslu bir yazı yerlerde sigara külü sönmemiş izmaritler
Bağırıyor mevsimler ve toprak
KARMAŞA KARMAŞA ..