Karmakarışığım Şiiri - Nuray Açar

içerdesin duvarlarla başbaşa
bir rüzgar eser aniden
nereden geldiğini haber bile vermeden
karmakarışık saçlarınsa
inatla gelir gözlerinin önüne
beni hisset beni yaşa der
sana sıkıntı veriyorsam da

şak diye damarını keserler
her yer kızıl kan
yeryüzüne çıkmayı bekleyen artezyen
içinde sen minik bir karaltı
nokta bile değilken

melteme bile söz geçirememişken
sen mi duracaksın engin dağlara göğsünü gererek
limanları zapt mı edeceksin başka çıkışın yokken
köprüleri mi uçuracaksın yolların bile patikayken
açken fırını mı yakacaksın açlığına inat
sen ne yaptığını bilmeden değil
sen düşmanını görmeden paçalarını sıvamışken

günün düş mü gerçek mi olduğunu
hayal meyal anımsarken
zamanın elindeki şımarık oyuncaksın sen
ve içinde kendine labiretler oluştururken
duvarlarını gökyüzüne uzattığın
temellerini mağmaya ulaştırırken
ey garip gerçek
sen insanoğlu aciz kul
bil düşmanı ama o seni bilmeden
sinsice fark ettirmeden saliselerden bile kısa
insan gibi yaşa duyguların rüzgarında
ama aklın sağlam halatlarında.