Karlı park -GÜLİSTAN-

Ben hep şiire yazdım ne yaptım ve ne gördüm
Tenkit ya da bir tecrübe, gerçek, yani gördüm…

Çabucak mı ağır mı bilmem zaman nasıl geçer
Geç, er, ne fark eder ki geçen bellekte huy geçer
Geçer günler iç içe, bir kir atı rahvan geçer.

Aklımda esen yelleri bir durdura bilsem
Aşksız döne dursam diyemezdim tini gördüm…

Şiirler bin ömre yetmez, şair karışık karışık
Karakış gecelerde, sanki kar ışık, kar ışık
Düşer kelebek gibi, oynar şık ka rı şık ka rı şık.

Bir gün çıkacaktır illa bu cânım, vücudumdan
Heyhat nede gâm, ben hayatın fevkini gördüm…

Keremler küle döndü, iflah olmaz gâm zedeler
Han apartman neylesin, yâr yüzünde, gamzedeler
Yürekteki binayı, deprem değil gâm zedeler…

Makberdeki çıksın da desin ey deli oğlan
Ben toprağa gömdükçe çıkan tek seni gördüm.

Bu kış parklar bembeyaz, efkârla tam ters düşünce
Kara basıp ağladı tombalak çocuk düşünce
Bir banka oturmuşum, aklımda derin düşünce…

Köksal yine, has bel kaza, bahtın yaverindir
Hodkâm ola kerpiç dize tahtını gördüm.

Mef’ûlü mefâîlü mefâîlü faûlün

78