Karısını Ezen Makinist Şiiri - Yusuf Telli

Eskişehir tren istasyonu…
Yaptığı işin en hazin sonu

On yıldır belki de ilk kez üzmüştü onu
Hatasını ört bas edebilmekti bütün konu
Ve on yıldır ilk kez üzmüştü onu
Aynı yastığa baş koyup yemişlerdi aynı somunu
Şimdi ise içi yana yana ezmişti onu

Sevgisini satmıştı bir otel odasında parayla
Hayatına yön vermişti,
Yuvasını geçindirdiği rayla
Şimdi ise aynı rayda karısı,
Duruyordu önünde yüz metre arayla
Durmuyordu işte lanet tren
Boyanmıştı gözleri sanki karayla

En sevdiği şeyi
Öperken hissettiği nefesiydi
Ondan geriye duyduğu tek şey
Trenin altındaki çiğnenme sesiydi
Ve hep istediği bu meslek
Çocukluk hevesiydi