Karışık Kafa Şiiri - Fikret Gürsoy

Bugün çok yoruldum, kafam karışık derler
Gerçektende kafa mı? Karışık, yoksa beyin mi?
İçim daralıyor, çok sıkılıyorum derler
Beden mi? Sıkıyor, yoksa ruhun mu?
İçimden sevinmek gelmiyor, hüzünlüyüm
Anlamını bir türlü veremediğim bir şey var
Ne olur dostlar, bana akıl verin, bana ne oluyor
İçimdeki fırtına bir dinmek bilmiyor, ben ne âlemdeyim?
Büyük dalgalar karşısında aciz kalan, bir tekne gibiyim
Bir iniyorum, bir çıkıyorum, bir türlü dikiş tutturamıyorum
Aman yarabbi! Bu ne haldir? Bütün bunlara anlam veremiyorum
İçimden geldiğince konuşuyorum, hür irademle
Ama bütün bunlara şaşırıyorum, bunları söyleyen benmiyim diye
İşte ikilimde kalan insanlarda demek ki, böyle mi? Oluyorlar.
Sonunda düşünüyorum, doğruyu, güzeli, iyi olanı seçiyorum
Bütün bunları seçerken, çok yoruluyorum, bedenim yoruluyor
Her insanın demek ki, kendine göre bir takım dertleri var
Kalabalık insan topluluğunda, hep kendimi yalnız hissetmişimdir
Karışık duygularla, işte bu sıra dışı, ipe sapa gelmeyen şiirimi
Kaleme aldığım an, biraz rahatlar gibi oldum, ama bunu okuyanlara
Pek rahatlatacağını sanmıyorum, işte sıkıcı bir yazının istemeyerek
Sonuna geldik, yeter artık demenize kalmadı, işte sizlerden son arzum
Ne olur bir tebessümü, bu garipten saklama, onu bana çok görme
Belki, benim gibi, binlerce insan ona muhtaç, ne olur biraz gül
Karışık kafa dedim ya, demek ki, karışan kafa değil, duygularmış
Ama sonunda, aklımı muhafaza ettiğinden dolayı, Yüce Rabbime
Ne kadar Hamdi sena etsek azdır, nede olsa aklımı bana bağışladı

16.06.2010
Fikret Gürsoy
ARAŞTIRMACI-YAZAR-ŞAİR-PROGRAMCI