Karıncanın Tebessümü

Afettir gözyaşım incitir seni
Sele salar o küçücük bedeni,
Nefesim kasırgadır hortumdur
Atar dağdan dağa o ürkek teni…

Kavga kaynak hepsi aynı hamurdan
Şekil vermiş ve yaratmış çamurdan,
Sen cücesin ben bir devim kendimce
Can tütüyor rahmet rahmet yağmurdan

Ben gülünce kahkahalar duyulur,
Sen olunca hakikatler bayılır
Cüce deve nasıl ağıt yakarsa
Ben ölünce ahlar vahlar yayılır.

İzindeki toza dumana ersem
Yazındaki ak ak gülleri dersem
Düşünde bana yer, bana yer versen
Yüzündeki tebessümü bir görsem