Garip bir sessizlik
Havada hüzün kokusu,
Sarıyor tüm bedeni,
Sona yaklaşma korkusu.
Daha dün yeşermişti,
Yaşam sevinci dolu,
Coşkulu bir edayla,
Şarkı söylüyordu.
Gelmeyecekmiş gibi sonu,
Yaşama meydan okudu.
Nasıl tüketildi herşey,
Kalmadı hiç umudu.
Görecek günler vardı,
Geçecek yıllar,
Nasıl sarardı,soldu,
Kuru bir çiçek kadar.
Dalından koptu şimdi.
Nazlı bir yaprak gibi,
Önce süzüle süzüle,
Sonra aheste aheste,
Bıraktı kendini,
Bozmadı sessizliği,
İşitilmedi hiç,
Toprağa karıştı sesi.
Uzandı yere sere serpe,
Belki yadırgadı yerini,
Belki hazırlamıştı kendini,
Ama ben bu sessizlikte,
Duyuyorum şimdi.
Üzerindeki karıncaların,
Ayak seslerini...
Kayıt Tarihi : 24.9.2006 22:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hüzünlü ama gerçekleri dile getiren bir çalışma Ozanın dediği gibi ''Vakti gelmeyince bülbül ötermi''
Vaktinden önce dilerim bir gül solmaz bir yaprak düşmez tutunduğu daldan Gülser hanım Sizi gördükten sonra böyle hüzünlü şiirleri size yakıştıramadım tabiki bunlarda olacak sizi yüreği sevgi dolu hayata sıkı sıkıya yapışan mücadeleci bir kişilikli biri olarak gördüm
Kaleminiz hep yazsın diyorum
Doğanın süreçler zincirini çok güzel ifade etmişsiniz sayın Kurucuk.gerçekten düşen yaprağı ve karıncaları anımsadım tebrikler efendim.sevgi ve saygılar.
Üzerindeki karıncaların,
Ayak seslerini...
çok narin ve zarif mısralar yüreğiniz dert görmesin....gerçektende hüznün adım adım ilerleyişini finalde ki bu iki dizeyle süsledim...tebrikler gülser hanım...
TÜM YORUMLAR (8)