tanrının yalnızlığını bizim, ölü bedenlerimiz gideriyordu böylece, kendini unutuyordu bitmek bilmeyen savaştı, evrimin kaçınılmazı durmadan, savaştı insanlığın yenileceği hey insan, göz yarat, kan yarat!... sen daha çok eksiksin!... ölümü de yen kendini de yen!.. çünkü; kendinle hala savaş halindesin sen!... manyak jigolo çocuğudur bütün yaşanANlar!...gibi karmaşık hüzünlerin resmiydi bu!... yalnızlığımız en sonunda, bitecek olan hayallerimiz gelmeyecek, sandığımız bir şey kaçınılmazlık en sonunda, karıncalar güzel vücudumuzu yedi!...
Atika KarcıKayıt Tarihi : 12.8.2018 01:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Atika Karcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/08/12/karincalar-o-guzel-vucumuzu-yedi-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!