çiçekler rengarenk özgürce açmıştı
boylu boyunca uzanan kırlarda
dikenlerse boynunu kırmış ezikliğin
sivrilmişlerdi göğe doğru kimselerin
dokunamadığı
küçük bir karınca mini minnacık
mutlu mu mutlu çayır çimen ülkesinde
geziniyor neşeli mutlu mu mutlu çakır keyif
şarkılar söylerken toza toprağa çiçeklere
bir kelebek teğet geçti siyah antenlerinin ucundan
masmavi kanatlarında ebruli desenler zannedersin cennet bahçesi
uçup uçup kondu kelebek sarı sümbüllere
keyfi kaçtı
sevimli karıncanın niye yoktu ki kanatları
ve niye simsiyahtı bedeni rengarenk dünya da
belki de suçluydu cezalandırılmıştı Tanrının ellerinden
artık mutsuzdu karınca sessiz sessiz isteksizce yürüyordu
dikenli otların içinde acıkmıştı üstelik ama iştahı da yoktu
uzandı parlak kırmızı mantolu bir mantarın gölgesine
uyuyacaktı tam nerdeyse
paldır küldür bağırış çağırış koşturan çocuklar gelmeseydi
karınca iyice sindi mantarın gölgeli toprağına büzüldü küçüldü iyice
çocuklar kelebeği gördüler düştüler peşine
kelebekse uçtu çiçekten çiçeğe çaresizce
fakat çocuklar azimliydi bırakmadılar kelebeğin peşini
sonunda yakaladı biri ama kanadının biri kopmuştu zaten kelebeğin
masmavi kanadı yırtılmış uçup savrulup kaybolmuştu boşlukta
çocuklar elden ele gezdirdiler kelebeği sonrada yere atıp gittiler
kelebek bitmişti artık ne uçabiliyor ne de yürüyebiliyordu
karınca çok üzülmüştü ne yapacağını bilemezken şaşkındı
ve etrafına şöyle bir baktı çiçekler ezilmiş
sağa sola yatmışlardı perperişan ziyan
ne renkleri kalmış ne de güzel kokuları
karınca kelebeğe baktı üzgündü
biliyordu birazdan güneşin altında can verip ölecekti
karınca artık ne kelebek ne de çiçek olmak istiyordu
mutluydu böyle simsiyah rengi incecik beliyle
belki de göze batmak dikkat çekecek kadar
güzel olmak iyi bir şey değildi
anladı aslında kimse özgür değil kimse çok güçlü değildi
belki de kendini daha çok sevmeli yaşadığı sürece yaşamın keyfini çıkarmalıydı
karınca giderken düşündü içinden zavallı kelebek öldüğünde de diğer karıncaların
saldırısına uğrayacaktı büyük ihtimal...
..........
1202202517:54
Ayşe Uçar
Kayıt Tarihi : 12.2.2025 18:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!