Karınca Duası Şiiri - Habibe Merih Atalay

Seviyodu ki demek o gerçekte herkesi
Olmayı istice tek bir yer yoktu eskisi gibi

Nere durduysa yuvarlanmaktan
Oralı bulurdu kendini
Kurmağa can atardı eski kentini

Kimse seviştiği onun olurdu o içten içe
O andan başlayarak kalbi de severdi delice

Ana-babasınınsa en küçük çocuğuydu o malum
E, onlarda da olunca haliyle
Gelecekteki çocukları da
Onlar olacaklardı belki de

Bu son havadisle bin minval üzre
Dallandı zaman dokusu hemen her yenilişle

Ayy!
Geniş tutmayın çerçeveyi o kadar artık sizde
Çevirin yönünü de ha biraz bize doğru

Daraltın biraz da ayol
Öncesinden bakalım öykümüze

Görmüyor musunuz, kör müsünüz?
Ah! Yaktı canını bile bile!

Baksanıza ağlıyor durmadan
Gücü her geçen gün tükendikçe

İyisi mi kaçalım biz
Çalıp üzerine az biraz neşe

Haydi girişelim gücümüz yettiğince şu işe
Ondan kelli yiyin gitsin
Yiyin bitsin gardaşlar
Yiyelim gâri!