Karınca Şiiri - Erdal Sakarya

Karınca yavaş at adımlarını,
Yükün ağır,taşıyamaz,belin bükülür.
Ağzında su, gözünde yaş karınca,
yavaş ağla yere kanın dökülür.
Sevdiğini ateşe mi? attılar,
Seninde mi?ciğerini yırttılar.
Sâkin ağla,yavaş yürü karınca.
Sor ateşe sevenleri yakar mı?
Bu ateşten ibrahim ler çıkar mı?
Ateş seni sen ateşi tanırsın,
Ateşleri sahipsiz mi ? sanırsın.
Keşke bende senin gibi olsaydım,
Senin gibi sevgililer bulsay dım.
Senin gibi su taşır dım yanardım,
Sevgiliden, sevgi içer kanardım.
O kapıda bende an karınca,
ateş,yürek gülbahçesi olunca...