Gözlerin öksüz bir çocuk.
Baktığın yerlerde sözler birikir.
Toplayıp yoksul ellerimle,
kağıtlara üflerim.
Parmak uçlarım,
volta atıp durur harflerde.
Kirpiklerini sevebilmek ne güzel.
Sen gidersin.
Gözlerin gider.
Çocuklar durur mu?
İndirir kepenklerini hayat.
Kalbime karıncalar keder taşıyıp dururlar.
Olmasaydı üflediğim kağıtlar,
yenilirdim karıncaya.
Sabaha daha çok var.
Seçil Oğuz
Seçil Oğuz
Kayıt Tarihi : 30.5.2018 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!