Meşru Müdafaa Şiiri - Seçil Oğuz

Ben bu hayatın gecesini gördüm anne.
Yıldızlar yok.
Ay yok.
Sen de yoksun.
Nara atan acılar geziniyor
kalbimin odalarında.
Korkmuyorum artık alıştım.
Rutubetli duvarlarda gölgelere dönüştü düşlerim. Düşlerim güzeldi düşmeseydim
Taşlar biriktirdim yastığımın altında.
Hepsi çatladı, ben boşluğa dönüştüm.
Baktığımı görmüyorum.
Duyduğumu anlamıyorum.
Beni de anlamıyorlar.
Kimse kimseyi anlamıyor.
Bir tek sen anlarsın diye sana da anlatmıyorum.
Anlatmıyorum ki; güllerin solmasın gamzelerinde.
Ben razıyım zoraki gülüşler
takmaya senin için.
Birazdan göz altına alınmış,
bu yazıları da sileceğim.
İzlerini bulursan meşru müdafaa dersin.
Bir çatal kaç günde paslanır.
Bir ekmek kaç günde küflenir hepsini öğrendim.
Yalnızlığın ortasına ikametimi aldırdım.
Çıkmaz sokakta 240 numaradayım.
Haberleri dinlemiyorum epeydir.
Allah bir derken bile şüpheye düşüyor siyasetçiler.
Şehre geldiğim günden beri
yağmur durmuyor anne.
Bulutlar anlıyor mu dersin?
Kendi gözlerime yağıyorum kimseler görmüyor.
Yağmurdan sanıyorlar
Hep sanıyorlar anne.
Bir adam geçecek deyip duruyor.
Acılar beni tırmalıyor
adam geçecek diyor.
Gece bir enkaza dönüşüyorum
adam geçecek diyor.
Saniyeleri sayıyorum adam günaydın diyor. Gün aymıyor gece devam ediyor.
Ben ölüyorum adam sevdiğini söylüyor.
Tezgahlara düşmüş sevda sözleri anne.
Öpüşmek promosyon sayılıyor.
Kitapları özledim anne.
Bir de Galata’yı.
Bir de deliksiz uykuları.
Kalbimin deliklerinden sızıyor rüyalarım. Ayaküstü umutlanıyorum zaman zaman.
Olur da falcıların batılı gerçeğe dönüşürse, olur da uyanırsam bu kabustan, gelip dizlerinde masallar dinleyeceğim.
Kurttan kızı kurtar anne!
Vasiyetim olsun.