Aç bir kurdum önce kendi kendini yiyen.
Ve dünya,
soluğumdan kar soğuğu içtiğim soyut bir uçurum.
Sen, ardında kalan yıkıntılarla
yürüyüp geçiyorsun üstünden yıkılmaz bir imanla.
Buğulu bir gölün büyüsü yüreğine dokunduğunda,
sisin tuğlalarını örüyorsun geceye.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta