Karga İle Kartal Şiiri - Yunus Akkale

Çınar dalında tüneyen karga
Günlerden bir gün öyle havalanır ki
Kendini gökyüzünde sultan ilan etmeye
Çeyrek kala
İlişir gözüne birkaç kartal yavrusu
Olacak bu ya kaçar birden uykusu
Gelir başına korktuğu korkusu
Vazgeçmeye karar verir sultanlıktan
Hayal eyleye dursun uşaklıktan
Tağ arşın altında belirir bir nokta
Ana kartal olduğu belliydi o kadar uzakta
Karga biraz mahcup birazda üzgün
Başlar yavrularla sohbete
Buyur ettiler öndeki turna ete
Karganın bir gözüne ızgara
Öbür gözüyle pirzola
Başlar düşünmeye kara kara
Ağzı şap ur şapır şupur sulana dursun
Kanar çöplükte aldığı yara
Sindiremez midedeki çarık kurusun
Akıbeti kargalığın soyu kurusun
Bilseydim doyunmazdım tıka basa
Bu kadar yükseklikte bilinmez ki;
Yokmuş ne gam nede tasa
Kazla turnayla doluydu kiler kasa.
Birde ne görsün
Hayret eyleye
Bir köşede asılı dura dursun
Musa’dan kalma asa
Bilmeliydim keramet bunda
Arsızlık hırsızlık var ya
İşin sonunda.
Bir ara uyutup yavruları
Kaptı asayı daldı aşağı
Tımarında lazımdı kaşağı
Görür onu uzaktan ana kartal
Başlar uzaktan seyre dal
Karga özenir kartal gibi av kaldırmaya
Bakar ki altta bir tülü maya
Şahinleşir kalmaz yüzünde hayâ
İnip taktı pençeyi hörgüce
Lakin yok n’ oldu bu güce
Alacağı dersi alır cüce
Kapar kervancı bıçağı
Keser o kara karabacağı
Neyse zar zor kurtulur kaçar
Karşıda bir ulu çınar
Girer saklanır bir kovuğa
Ama hüngür hüngür ağlaya
Gönülleri yanık yanık dağlaya
Dışarı da bir sesin aksi sedası
N’ oldu karganın kartallık sevdası
Özenirsen bu işe bir dahası
Olursun kargalığın alın karası
Hâsılı kartal alır asasını
Karga bulur daim yuvasını
Mağrurlanma kargacığım
Senden büyük kartal vardır.