(dibe vuran bir denklem defterinden)
Kendimi
ilk kez bir toplama işleminde kaybettim,
Yalnızlığa çarptım,
Hayattan bölünmüş çıktım dünyaya.
Yanlış bir zamana doğdum belki,
Sol elimin altında hep -1 ağırlığı.
Kendime hiç denk gelemedim.
Benim hayatım bir parantez hatasıydı
kapatamadığım.
İçinde ne varsa eksik kalmış:
Biraz kırık oyuncak,
Biraz ıslak mendil,
Biraz da masallar,
çocukken yanlış ezberlenmiş.
Çocuklar matematiği sevmez derlerdi,
Oysa ben en çok
“sabit sayıların kalbini” anlardım.
Birinin hep aynı canını acıtmasını,
Hiç değişmeyen, virgüllü yalnızlıkları.
Sonsuzluk işareti,
iki yorgun başın
birbirine yaslanması gibi geldi bana,
çok sonra öğrendim:
sıfırla bölünmezmiş insan,
herkes denermiş ama
birine kendini sıfırdan anlatmayı.
Ve gün gelir
toplama işlemlerinden yorulur kalbin.
Kimse seni kendine eklemez.
Kendini bile.
Bir kenarda yalnızlıkla çarpışır kalırsın,
bölüştüğün herkes uzak olur,
kalan ise hep sen.
Bir denklem yazdım dün gece:
“ben + sen = belirsizlik”
Altına not düştüm:
Çözüm kümesi: boş.
Kayıt Tarihi : 4.7.2025 13:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili şair, matematik terimleriyle şairin duygu durumunu şiirsel ifadeyle çok güzel anlatmışsınız. Ruhumuza dokunmayı ve şiirlerinizde kendimizden de bir şeyler bulduğumuz duyguları okura geçirmeyi güçlü kaleminizle çok iyi yapıyorsunuz. Kaleminize sağlık, pusulanız hep mutluluğu göstersin, yolunuz hep iyi insanlara çıksın. sağlıcakla kalın.
Sevgili Nihal,
Şiirime gösterdiğiniz bu zarif ilgi ve his dolu yorumunuz beni derinden mutlu etti. Matematiğin soyut diliyle duyguların iç içe geçtiği o ince çizgide size dokunabilmek ve satırlarımda kendinizden bir parça bulmanızı sağlamak, bir şair için en büyük ödüldür. Güzel dilekleriniz için gönülden teşekkür ederim. Sözleriniz, kalemime ilham, yüreğime umut oldu. Dilerim siz de daima güzel insanların yoluna rastlayın, mutlulukla yürüyün.
Sağlıcakla ve sevgiyle kalın.
Kimse seni kendine eklemez.
Kendini bile.
Bir kenarda yalnızlıkla çarpışır kalırsın,
bölüştüğün herkes uzak olur, kalan ise hep sen.
O kadar dinlendim ki şu satırlarda bir o kadar da gün yüzüne çıkan yalnızlıklarımın aynasına bakıyor hissettim. O kadar kendimi buldum ki..
İçimde ki hem huzuru, hem parçalanışı, gözlerime yerleşen buğuyu betimleyebilecek cümleleri bulamadım.
Senin şiirlerini seviyorum.
Hep faklı duraklara uğrayabiliyorsun.
Her duraktan bir seyler aktarabiliyorsun.
Sığ kalmıyorsun.
O sebeple ayrı beğeniyorum bu yeteneğini.
Tebrik ederim. Hep var olasın..
Kalemin hiç susmasın.
Yalnızlık bazen insanın içinde yankılanan en sessiz çığlık olur. Ve sen bu satırlarda o çığlığı duymuşsun. Kendini bulmak, o satırlarda dinlenmek, hem huzuru hem parçalanışı aynı anda hissetmek... İşte şiirin gücü de burada yatıyor zaten; bir kalpten çıkıp bin kalpte karşılık bulmasında.
Bu güzel yorumun ve içten dileklerin için çok teşekkür ederim. Senin gibi hissederek okuyan birinin olması büyük bir kıymet. Kalbimizin sesini duyan, anlayan ve buna ortak olan insanlar oldukça, kelimeler daima yaşayacak.
Sen de hep var ol, hissettiğin gibi kal, inceliğini kaybetme.
TÜM YORUMLAR (4)