Kardinal Düğünü Şiiri - Batur Münevver

Terk ediyorum seni ey insanlık!
Tüm çılgınlığını
ve bacaklarının arasında gizlediğin tüm o kara cehaletini,
sevecek güç bırakmadığın ayyaşça tepinmelerini
ve aptallara sattığın yalan düşlerini.
Başım dönüyor sağır gürültünden ve canım sıkkın
bir mezbahada geberiyormuşum gibi,
intihar mektubuna yazdığın çocukluğumu geri ver,
neredeyse koparıyordun boynumu.
Bir kaç domates çorbası ve kedi mamasıyla dönüyorum ben,
akasya sisi çökerken bozkırına
bir kan lekesi gibi göründüğüm
ve kıçımın üzerinde saatlerce oturup
tepemde uğursuz daireler çizen kargaları izlediğim,
o apış arası kokan 'Doğu Şizofreni Kasabası'na.
Gözlerimin yerinde iki 45'lik Gregoryen plağı var şimdi,
yüzümde bir siberpunk illüstrasyonu,
kafamda yanmış çekirgeli bir sombrero ve üzerimde hermes harmanisi.
Bu halimle bir kardinalin dada portresi gibiyim ve sevişmeyeceğim artık senin Rönesans'ınla,
Terkediyorum seni ey insanlık!
Evleneceğim cellatınla.
Dilerim senin de kalbin kırılır.