KarDeŞliK eŞitLiK iNsaNlıK DemeK

KARDEŞLİK EŞİTLİK İNSANLIK DEMEK

Abi kardeş deyip sırtım dayadım
Yaban ellerden tez attılar beni
Güvendim de evlerini yaptırdım
Baba toprağından ettiler beni

Bel bağladım arkam olur sanırdım!
Yokluğumda yerim dolar bilirdim!
Yaz ayında bilmem neden üşürdüm!
Kış ayından beter yaktılar beni

Adüv olup beni gafil vurdular
Kanadımı kollarımı kırdılar
Açlığımda beni ölür sandılar
Tanrı kulu diye bilmezler beni

Hakkımda fitneler attılar yalan
Kardeş diye bildim olmuşlar yılan
Red ettim mirası bunları mı kalan
Suçsuz yere atıp tuttular beni

Ne biçim kardeşlik Ağam bu nasıl
Bu değil Babamın geldiği asıl
El Kızı alınca oldu bu hasıl
Kışın güneşinde yaktılar beni

Kardeş diye meğer dilde kalmışız!
Anaya Babaya yazık etmişiz!
Sanki bir sofrada Aş yememişiz!
Elden daha ırak gördüler beni

Baktım etrafıma benzeri çokmuş
Kötünün imanı dinide yokmuş
Herkes haksızlığı meslek edinmiş
Güzel dostlar kardeş ettiler beni

Kardeş edinmeye insanlık gerek
Tüm insanlar kardeş olur severek
Kardeşlik kutsal bir duygudur demek
Can dostlarım kardeş bildiler beni