Kardeşim Uyan Şiiri - Yüksel Aygör

bu kaçıncı ayrılık kardeşim
beraber yaşarken
onca güzelliği
içerken acı tatlı
hayat şerbetini
kimi kopuverir senden
istemeden
kimi de kendiliğinden yok olur

sonrası yalnızlık
ulu bir çınar iken
tek ağaç olursun dağ başında
yağmur bekler kökün yaprağın
kuşlar yuva yapar dalına
dibinde mantarlar biter
onlarda durmaz yanında
biri uçar gider
biri çürür gider

kaçıncı vurdumduymazlık bu
hadi canım sende deyipte
aldırış etmemeler
ağlamayla gülmeyle karışık
olan biteni geçiştirmeler
boşvermişliğe yüz tutmuş yüreğinde
taşıdığın acı izler

ve kaçıncı hasret
binbir zorluğun üstesinden gelip
bayırları dümdüz edip
uzatmışken elini mutluluğa
vururlar kırarlar kolunu
acıyla sarsılırsın
sonra
geçmişe özlem
mutluluğa hasret
niceleriyle omuz omuzayken
kimse kalmaz yanında
dost sesine hasret
içinde kıpraşan sevgin
kaptırır kendini birine
o da olmazsa yanında eğer
kokusuna dokunuşuna hasret

uyan kardeşim uyan
senin de kapını çalarlar birgün
hepsi tek tek
yüreğine çöker
yarınlarda hissedersin ancak
kokuları üzerine siner