Bilme herkesi sen, ben gibi, dünyada neler var,
Arkadaşlıklar öldü şimdi hep menfaatler var.
Her yüze güleni dost sanıp da seni seviyor sanma,
Tavuğuna kaz kesenin, kazına koyun kesip de kanma.
Maksadı gizlidir, nefsi için en güzel dostluğu bozar,
Fesat, yalan doludur içi arkandan kuyunu kazar.
Mangalda kül bırakmaz sanır ki en doğrusu kendisi,
Dalkavukluk, hile, yağcılıktır hep onların efendisi.
İster ki sen dilenesin, sürünesin olmasın birin iki,
Değmez ki kuyruğu kuyruğuna karnında kırk tilki,
Sakın kendini, öyle bir ummandasın ki tanı dostunu,
Yüzüne güler de bilemezsin giymiştir kuzu postunu.
Kanma her dediğine, duyduğuna, inan kendi sözüne,
Fırsat verme namerde sakın, satma sahip ol özüne.
Hep onun bunun dedikodusu başka yoktur haberi,
Büğünü, küçüğünü bilmez, yoktur adab-ı muhaşereti
Özünle sözünle gerçeği anlat başka ne vereceksin?
Soysuz, baktın hep aynı, selamı sabahı keseceksin..!
Kemal Pekin
Kemal PekinKayıt Tarihi : 25.7.2007 01:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!