Kardeş Bellediğim Geceye...

kedinin köpekten kaçtığı gibi
kaçar şiir ışıktan,
bekler örtsün diye insan yüzlerinin binbir ayrıntısı
loşluğu ayışığının.
ve ürperir mısralar,
mutlu bir yüzün sıcaklığını hissettiklerinde üzerlerinde,
ürküp kaçarlar geldikleri karanlıklara acemi acelecilikleriyle.
ve gece ihtişamla düşürür acıdan yakamozunu
tüm çilekeş gönüllere.
o ince yoldaki rehberliğinde alkolün,
genişler, rahatlar yollar,
alınır kalem ve kağıt ele,
yalnızlığa karşı kılıç ve kalkanmışçasına,
okunduğunda ateşler çıkartan mısralar yazılır,
gece devinir, devinir,
acılar yoğrulur yüreklerde.
'aşk yalan,
aşk yalan,
bir ilizyondur sadece insanların uydurduğu,
yüzyıllardır tekrar tekrar gönlümüze sunulan'
diye çılgınca bağırır insan,
kol gerer gece dertlerine,
soğuk elleri yakalar yaşlı yanaklarını,
gecenin ferahlığında avutursun kendini.

2003