Hüznümün elleri çatladı.Soğuk, ayaz ayrılıklarda.
Kulağım horoz sesinde,köyün alaca karanlığında.
Erken kalkıp sana gelecektim.İbibikler ötünce.
Kimselere görünmeden,gizlice...
Hava buz gibi,kalbimin parmakları üşüdü.
Gel de,üfle özlemin ateşiyle..
Seni çektim içime ta en derinime.Isıt beni.
Bir gayret baharı edebilirse bu yorgun gönül
Sadece sen açacaksın,bahçelerim de
Yorganını usulca kaldır. Kardelen im.
Kayıt Tarihi : 4.12.2013 09:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ramazan Atmaca](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/12/04/kardelenim-34.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!