Şu an delirsem ne olur?
Ne denli görebilirsiniz sebebimi?
Beni bende ne kadar bulursunuz,
Çözer misiniz hiç emin değilim,
Gözlerimin aklı başında deliliğini?
Şimdi delirsem ne olur?
Günün telaşı karanlığa karıştı
Serde aşikar bir vakur,
O şehir beni tekrar selamladı.
Eseflenecek bir şey yoktu
Büyümüştük karşılıklı.
O ki,
belirdi gölgen duvarda
güneşle birlikte.
başımı kaldırıp baktım birden
belki gelmişsindir diye.
güneşin parlak ışıklarıyla aydınlandı yüzüm
beyazın siyaha dönüştüğü yerde
bitti umut.
son çırpınışlar da yok artık
elimizde yalnız onlar kalmışken.
geçici tebessümler var yanağımızda şimdi
hiç bilemeyeceğin duygular seyahate çıktı içimde,
aniden kestim biletlerini,
tüm umutların tükendiği yerde
kendime hapsetmiştim hepsini
çıkıp geldin,tükenenlerin üstüne
kıymetlim,
seni ilk gördüğümde
nasıl kucağıma sığıyorsan,
öyle sığacaksın yine bir ömür.
değil tek bir gözyaşında,
su zerresi ümitsizliğinde bile
masalsı bir rüzgar eser,
sol yanımdan.
bilmediğim,koklamadığım yıllara götürür
mistik bir esintidir,
başımı döndürür.
ben ne zaman yazmıyorum desem,
bir telefonun ucundaki
olası bir sürprize.
bir umuda,
gülümsemeye yetebilen bir habere
nasıl da hasret bu yüreklerimiz.
Ne zaman kendimden uzaklaşsam
Umutlanıyorum bu aralar.
Derdim,
Mazideki o huşu.
Gölgesi bugünü esir eden
Anılarımın o baharat kokulu,
mağlubiyetim sevgiye değil
hayata karşı,aşka dair.
sadece serseri mayınlar
artık
ufkun son çizgisiyle bir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!