Kardelen Çiçeklerine

“Sustuk sabırla, her şeyi öğrettiler bize.
Sevdikçe, nefret etmeyi öğrettiler bize.”
Mehmet Çınarlı

Sustuk... Hep sustuk...
Gecenin en tenha anını kıskandıracak kadar.
Biz böyle değildik bilirim.
Bilgelik kokardı kızlarımız, kadınlarımız...
Kılıç sallar,
Ok atardı Ay Hanım.
Ordunun başında kumandan,
Çocuklarına ana
Ve bozkırların solmayan gülüydü Asena.
Sonra bir güneş doğdu,
Cihanı aydınlatan...
Yeri, göğü sarsan inkılâp zuhur etti.
Âlemlere rahmet, cihana ışık saçtı.
Nur yüzlü-Muhammet (S.A.V)
Nur-u İslam doğdu.
Ay Bilge Katun’un kucağındaki bebeler
Bir bir Müslüman oldular.
Can oldu canan oldu Alp’lara...
Kutlandı, kutsal oldu Alperen’lere...
Mekân seçti kendine
Güzelim Cennetleri...
“Allah! ” dedi.
“İman! ” dedi.
“Namus! ” dedi.
Büründü edebine.
Ay kadar aydınlık yüzüyle
Özdeşleştirdi töresini.
Hiç ama hiç ayırmadı yanından...
Allah! dedi.
İman! dedi.

Namus! dedi.
Sarıldı imanına.
Zamanla çok şey değişti.
Sistemler...
Devletler...
Ve düşünceler...
Bir şey vardı değişmeyen,
Ezelden gelip ebede giden...
Gizli kalması gerekenleri gizleyen...
İffet olan,
Namus olan,
Bizleri koruyan... Gücü...
Analarımızın, bacılarımızın edep örgüsü...

Ne var ki karla birlikte
Hicran aktı içimize...
Bir kara bulut ki dolaşıyor üstümüzde.
Değişti düzenler, yıkıldı devletler.
Töre değil sanki taç
Ne de güzel duruyor
O aydınlık baş.
Ben onları böyle tanıdım
Şen... Adabıyla muhteşem
Hep bu edep örtüleri oldu
Onları güzelleştiren.
Devran döndü.
Kalem tutar oldu elleri Ay Hanım’ın.
Bozkırların gülü Katunlar
Artık kültürlüydüler.

Yüzü ay...
Gönlü saray...
İçten içe kaynayan
Bir volkan gibi gürledi.
“Allah! ” dedi.
“İman! ” dedi.

“Namus! ” dedi.
Gönlümüzden
İnmedi.

Bu gün bir başka olmuşsunuz.
Nasıl söylesem
Sanki kanatsız kuş,
Yok... Yok… Sanki
Işıksız göz olmuşsunuz.
Olmaz böyle şey!
“Olmaz” diyorum.
Kin doluyor yüreğim.
Kin... Kin kusuyor gözlerim.
Dalıyorum geçmişe,
Neydi o günler diye iç geçiriyorum.
Sonra bir melankoli kaplıyor
Bedenimi...
Böyle mi olacaktı?
Size soruyorum böyle mi?
Susuyorsunuz değil mi?
Gözlerinize bir damla yaş doluyor.
Belli ki o da isyanlı.
Düşmüyor bir türlü yere...
Yüreğimize akıyor sanki yüreğimize...
Kor oluyor,
Yakıyor içimizi.
İnanın ki yarın güneş doğacak
Sizin için...
Üzülmeyin, üzülmeyin olur mu?
Çünkü
Kardelen çiçekleri deler geçer bütün engelleri.