Bir minik kardelen
Boynu titreyerek
Çıktı yeşil yaprakların arasından
Buz gibi esen rüzgardan dondu önce
O bembeyaz karın güzelliğine aldandığına yandı
Sonra katlanmayı öğrendi
Üşüsede titresede
Doğmuştu bir kere
Çaresizdi
Solup gidene
Hayatı bitene kadar
Bu çileyi çekecekti
Sonra etrafına baktı
Ne kadar yalnız olduğunu anladı
Küçücük yüreğinde bir eziklik,
Bir kıpırtı
Bir canlı aradı çevresinde
Bir ses
Bir soluk belkide
Ve korktu yalnızlığından
Yapraklarının arasına büzüşüverdi...
Sonra biri çıkıp geldi karanlıkların içinden
Minik kardelen sevindi birden
Üşüyen yüreği ısınmaya
O güzelim çiçeği
Yapraklarının arasından çıkmaya başladı
Ama sonunu hazırlamaya başladığını hiç anlayamadı
Hoyrat parmaklar bu nadide çiçeği
Koparıp alıverdi yerinden
Zavallı küçük öyle çok sevinmiştiki
İki üç günlük ömrü kaldığını bile bilemedi
4.1.2005 (19.00)
Canan MotorcuKayıt Tarihi : 5.1.2005 15:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yapraklarının arasından çıkmaya başladı
Ama sonunu hazırlamaya başladığını hiç anlayamadı
Ve ne yazık ki hep kardelenlerin sonunu biz getirdik. Tebrikler Canan Hanım
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (5)