Kardelen Şiiri - Menderes Atmaca

Kardelen çiçeğini bilmezsin canım
Daha küçücüksün çünkü
Daha on sekizindesin
Sizin nesil bilmez o mağrur çiçeği
Karları arasından nasıl çıktığını
Nasıl itinayla yaşadığını
Bilmezsin ama sende bir Kardelensin
Kardelen kadar temiz
Kardelen kadar onurlu
Kardelen kadar güzelsin

Çoğu çiçek koparılır mutlaka
Ya koklanır atılır
Ya sevgiliye verilir
Bilmez koparan çiçeğin halinden
Yararlanır güzelliğinden
Atılan çiçek solar
Kaderine ağlar çiçek
Son anlarını pişman yaşar

Kader Kardeleni farklı kılar
Dağların yücesinde yaşar
Kaç kişi çıkabilir dağların tepesine
Kaç kişi göze alır karı, borayı
Ulaşamazlar ona koparamazlar
Koklayıp bir kenara atamazlar
Herkes göremez onu
Herkes bilemez kokusunu
Kokusu dostlarını sarar
Yan yana yaşarlar
Kimseyle paylaşamazlar onu
Karlar,dağlar, taşlar
Yücelerin çiçeğidir kardelen
Sen ise gönlümün çiçeği
Yalnız kalbim bilir değerini
Yalnız kalbim görür güzelliğini
Sen gönlümün çiçeği
Sen ömrümüm kardelen çiçeği