Kardelen Şiiri - Tahsin Timurboğa

bir ırmak kenarında kuğu gibi hissediyorum ,
sadece güzellikleri gördüğümü söylüyorlar.
Bir merminin insanı deşmesinden bihabermişim,
Bir şair bir şiiri ağlatsa , ne kalır ki şairliğinden.
Kardelen , ben dünyanın en kısa yoluyum ,
Ben haşerelerin toplamıyım , bunu çok iyi anlıyorum.
Düşündüm ki eğer bir anlama yoksa bir kalpte , bir anlaşma da olmaz.
O kalp benim..
zamanı bir daha, bir başka yerde yeniden yaratsın diye bütün bedenimle ona yalvaracağım .
Kalemi bırakacağım , zaten kalem ağlatıyorsa kalem olmaz ki , sevgi kalemin eş değeridir.
Kitap okumayı bırakacağım , bir kitap bir kadını anlamıyorsa , sonu hüsranla bitmesi kaçınılmaz değil mi ..
Kardelen , sana yeryüzü kadar hüzünlü kalbimi gönderiyorum,
Kardelen sana evren kadar pişmanlık duyan aklımı gönderiyorum ,
Eğer seni anlayacak halim olmayacaksa ,
ben bir başıma halimi anlamaya yeltenirim..
insan kendini anlamak için ölümün kokusunu bilmeli.
Zaten hayat da iki ölü insanın bir birini kandıran iki masum çocuk değil mi ??
Ben bir insanı anlamayacaksam ne diye yaşarım ki ;
İsmin gibi temiz bir sayfa dileklerimle ,
Ben yine insanlığa umut olmaya devam edeceğim , birini anlamak için ne gerekli olduğunu öğrenene kadar dolaşacağıma söz veriyorum..
Üzgünüm üzgünüm
Bu bir kelimeden ibaret değil bilmeni istiyorum, bu doğa anayı nasıl yavaş yavaş törpüleyen bir işlev ise , işte bu kelime bende onu anlatıyor ...
Keşke seni anlayabilseydim ,
keşke sana istediklerini verebilseydim , ama görüyorum ki ben beceremiyorum ,
Seni yalnızca sana emanet ediyorum .
Şair öldü , şiir bitti
Kısa ama anlamlı bir yaşayıştı Benim için ..
Sana teşekkür ederim
Artık istediğin kadar özgürsün , senin yanında yerim yok,
Yaşadıklarımıza 🥂